කඳුලු ගලන ඇහි පිය යට
ඇණ තියාන බලං ඉන්න
වැටෙන වැටෙන කඳුලු පොදිය
දෝතම පා දොවා ගන්න
හිස අත ගා හද සනසා
කඳුලු බිංදු නතර කරන
නුඹයි මගේ පුංචි ලොවේ
මට පෑයු තාරකාව......
ජිවන මඟ මට හමුවන
කඳුහෙල් තරණය කරන්න
වැටෙන විටදි දෑත දෙන්න
නිරතුරු මා ළඟම ඉන්න
හුස්මට හුස්මක් යාවි....
කඳුලට නිවනක් වේවි
මගේ පුංචි මිතුරිය නුඹ
සදාකල්ම පායාවි........
අපි යන මේ ජිවන ගමනේ අපිට කෙතරම් පුද්ගලයින් හමු උණත් ජිවිතේටම ළං වුන අය විතරයි මතක හිටින්නෙ. ඒක මිනිස් ස්වභාව ඒ මතක හිටින ටික දෙනාගෙන් කළණ මිතුරුදම විශේෂයි නේද? එකට පාසල් ගිය එක බත් පත බෙදාන කෑව ඒ විතරක්ද සතුටදි එකතු වෙලා සිනාසුණ දුකකදි තුරුල් වෙලා ඇඩුව ඒ මල් සමය නම් කෙසේ අමතක කළ හැකිද? ඒ සුන්දර සමය සිහිවෙද්දි හිතෙනවා ඇත්තටම ජිවිතේ එතනින් නතර උණානම් කෙතරම් හොදද කියලා. සසරින් සසර එකට ඉදපු අය එකට ඉපදෙනව කියන එක ඇත්තක් මගේ පුංචි මිතුරිය නුඹ මට ඒවගේ විටක දි වාද වන බව සැබවි. එහෙත් නුඹගේ සැබෑ සෙනෙහස මගේ හදපතුළටම දැනි තිබේ. එය සඵථ වන්නෙ නුඹ මා ළඟ නොමැති විටය. නුඹ නොදකින දුර ඈතකදී මට මහා තනිකමක් දැනේ. අනේ නුඹ සිටියානම් සිතේ ඉදින්.... මා මිතුරිය කියන්නට මුව දහසක් වදන් පොපියෑව ද කෙටියෙන් පවසමි. මගේ කඳුළට මං දෝර වැසු සිනාදෝර ජනිත කළ වැටෙන කළ දැත දුන් මගේ සෙවනැළ්ළ හා සම නුඹට පෙම් කරම් මම හදවතින්. දනිම් වරද දහසක් මා සතුබව එහෙත් පිළිගනු මැනව ඒ හැම වැඩි වැඩියෙන් නුඹට ආදරෙයි මං සමාවුව මැන නුඹ පුංචි මිතුරියට වරදක් උවානම්...............
දෝතම පා දොවා ගන්න
හිස අත ගා හද සනසා
කඳුලු බිංදු නතර කරන
නුඹයි මගේ පුංචි ලොවේ
මට පෑයු තාරකාව......
ජිවන මඟ මට හමුවන
කඳුහෙල් තරණය කරන්න
වැටෙන විටදි දෑත දෙන්න
නිරතුරු මා ළඟම ඉන්න
හුස්මට හුස්මක් යාවි....
කඳුලට නිවනක් වේවි
මගේ පුංචි මිතුරිය නුඹ
සදාකල්ම පායාවි........
අපි යන මේ ජිවන ගමනේ අපිට කෙතරම් පුද්ගලයින් හමු උණත් ජිවිතේටම ළං වුන අය විතරයි මතක හිටින්නෙ. ඒක මිනිස් ස්වභාව ඒ මතක හිටින ටික දෙනාගෙන් කළණ මිතුරුදම විශේෂයි නේද? එකට පාසල් ගිය එක බත් පත බෙදාන කෑව ඒ විතරක්ද සතුටදි එකතු වෙලා සිනාසුණ දුකකදි තුරුල් වෙලා ඇඩුව ඒ මල් සමය නම් කෙසේ අමතක කළ හැකිද? ඒ සුන්දර සමය සිහිවෙද්දි හිතෙනවා ඇත්තටම ජිවිතේ එතනින් නතර උණානම් කෙතරම් හොදද කියලා. සසරින් සසර එකට ඉදපු අය එකට ඉපදෙනව කියන එක ඇත්තක් මගේ පුංචි මිතුරිය නුඹ මට ඒවගේ විටක දි වාද වන බව සැබවි. එහෙත් නුඹගේ සැබෑ සෙනෙහස මගේ හදපතුළටම දැනි තිබේ. එය සඵථ වන්නෙ නුඹ මා ළඟ නොමැති විටය. නුඹ නොදකින දුර ඈතකදී මට මහා තනිකමක් දැනේ. අනේ නුඹ සිටියානම් සිතේ ඉදින්.... මා මිතුරිය කියන්නට මුව දහසක් වදන් පොපියෑව ද කෙටියෙන් පවසමි. මගේ කඳුළට මං දෝර වැසු සිනාදෝර ජනිත කළ වැටෙන කළ දැත දුන් මගේ සෙවනැළ්ළ හා සම නුඹට පෙම් කරම් මම හදවතින්. දනිම් වරද දහසක් මා සතුබව එහෙත් පිළිගනු මැනව ඒ හැම වැඩි වැඩියෙන් නුඹට ආදරෙයි මං සමාවුව මැන නුඹ පුංචි මිතුරියට වරදක් උවානම්...............
No comments:
Post a Comment