මා සනසුව මැනවි ඉතින් ..............

සඳ තරු නැති අකාසේ
පිණි වැටෙනා
හිමිදිරියේ

මා සිත ගත් පහන් තරුව

පායා එනු මැනවි 
මා සනසනු මැනවි.......

සුරත් පියුමි මුකුලිත වු 

නිශා යමෙ වැවි තලයෙ

මා සිත ගත් කුමුදුනියෙ

විකසිත වනු මැනවි 

මා සනසනු මැනවි........

පුරන් කෙටු කුඹුර පුරා

නිල් මානෙල්
මද වු දා

මා සිත ගත්

බෙරලය මල

ඔබ හිකැහෙනු මැනව්

මා සනසනු මැනවි.........

                                                           ඔයා දන්නවද ඔයා මට මම යන මඟ පාර කියන පහන් තරුවක් ඒ නිසාවෙන්ම මම පතන්නෙ ඉර හඳ නැති නුඹ ගැබක්. එතකොට මගේ පහන් තරුවට පායන්න පුළුවන් හැමදාම. මට ජිවත් වෙන්න ඒ තරු කැළුම හොදටම ඇති. ඔයා දන්නවද? ඔයා මගේ ලෝකෙට කුමුදු මලක්. ඒ මල සුපිපෙන නිශාව එනකම් මම බලාන ඉන්නවා. ඒ මගේ හිත් යායටම සුපිපෙන එකම කැකුළ නුඹ නිසා. ඔයා දන්නවද මගේ හිත පුරන් කෙටු කුඹුරක් වගේ. ඉතින් මම බලා ඉන්නෙ මගෙ බෙරළිය මල යාය පුරා පූදින තුරු. ඉතින් මට කියන්න මගේ මේ ප්‍රර්ථනාවල ජිවය අරං ඔයා එනවාමයි නේද?...............